
Todos queríamos tocalo porque é moi suave, e as uñas non rabuñan.
Carmela pensaba que era un peluche porque estaba quietiño.
Lucía quería levalo para casiña, porque é un coelliño tranquilo.
O coelliño de angora necesita algúns coidados para que non se poña enfermo, hai que vacunalo e desparasitalo, e unha alimentacion a base de heno e vexetales. O noso coelliño ten 5 anos. Como lle gustóu a nosa compañía outro día volverá a visitarnos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario